Skip to content
Madelon BlokMadelon Blok
Madelon Blok
Een website door De Websmid
  • Jongerencoach
    • Inner Movement Online Introductie
  • Gezinscoach
    • Gratis E-book “Handen uit het haar!”
  • Over madelon
    • Wie is Madelon?
    • Madelon als spreker
    • Blog
    • Tarieven & Contact
  • Theater
  • Word sponsor
  • Tarieven & Contact
  • Jongerencoach
    • Inner Movement Online Introductie
  • Gezinscoach
    • Gratis E-book “Handen uit het haar!”
  • Over madelon
    • Wie is Madelon?
    • Madelon als spreker
    • Blog
    • Tarieven & Contact
  • Theater
  • Word sponsor
  • Tarieven & Contact



Volg mij ook op:

Instagram feed

"Misschien heb je de neiging om -wanneer het spann "Misschien heb je de neiging om -wanneer het spannend wordt- iets over te slaan. Als het pijnlijk wordt, als het begint te schuren en de moeite waard begint te worden, dan wordt iets aantrekkelijk. Het is een natuurlijk reflex om dan juist weg te lopen. Maar als je je omdraait en bang durft te zijn, dan kunnen er juist heel mooie dingen gebeuren. Als je door durft te gaan daar waar het eng wordt, komen er juist mooie dingen op je pad." Aldus Veldhuis en Kemper Dus als iemand te dichtbij komt, vragen stelt die te spannend voelen, als je voelt dat verandering er aan zit te komen, dan is weggaan het reflex. Als je zoon of dochter je iets vertelt dat pijn doet, dan werkt dit reflex ook. Blijven zitten en luisteren is dan een uitdaging en tegelijkertijd is dat wat voor doorbraken zorgt. Dat kun je zelf doen, maar hoe fijn is het als je als ouder even de leiding mag loslaten. Uit je hoofd die alles moet regelen. Ik neem als gezinscoach het hoofd even over en help jullie de rake vragen te stellen. Op zoek naar antwoorden die jullie als gezin weer verder brengen. Kijk voor meer info op mijn website www.madelonblok.nl
“Zonder alcohol ben ik minder leuk” Een aanta “Zonder alcohol ben ik minder leuk” Een aantal jongeren, die ik ontmoet, hebben te dealen met een vorm van lichte verslaving. Of het nu game-, snoep-, drugs- of smartphoneverslaving is, in principe zie ik steeds dezelfde ‘fout’ in het overtuigingssysteem. Ik geef een voorbeeld aan de hand van een anekdote over mijn dochter. Vier jaar geleden kreeg zij, door het spelen op een houten vlonder, een akelige splinter in haar voet. Ik ontdekte deze pas een dag later, dus de splinter had zich al flink in haar voet genesteld. Nu is mijn dochter sensorisch erg gevoelig dus het was een groot drama. Het deed haar vreselijk pijn en ze was er ook erg op gefocust. Bij de huisarts moesten we haar uiteindelijk vasthouden met drie man terwijl de splinter vrij makkelijk te verwijderen was. Maar mijn dochter besloot die dag dat ze die pijn nooit meer wilde voelen. Want het was vreselijk, ook al was de splinter er vrij makkelijk uit en had ze het gewoon overleefd. Toen gebeurde er iets bijzonders, want in de opvolgende maanden ging ze al het hout uit de weg. Ze bewoog nerveus door het bos, wilde niet meer stokken spelen en op houten bankjes zitten was not done. Wat was er nu gebeurd? In plaats van de oorzaak van de pijn bij de splinter te leggen, legde ze de oorzaak bij het hout. Hout doet pijn. Dit was een foutje in haar overtuigingssysteem. Gelukkig heeft ze door een positieve ervaring dit weer kunnen laten gaan. Maar ze moest het wel echt eerst ervaren dat het niet klopte. Ze was onbewust op een houten bankje gaan zitten. Toen ik er na 5 minuten wat van zei en zij verbaasd was over het feit dat het geen splinter gaf, vroeg ik haar: “Zou het dan misschien toch niet kloppen dat al het hout altijd splinters geeft?” Ze liet het los. Dit foutje zie ik ook gebeuren bij het vormen van lichte verslavingen. Lees verder in comments
Jeugdhulp is overal Je kunt er niet omheen. Er i Jeugdhulp is overal Je kunt er niet omheen. Er is volop aandacht voor jeugdhulp in het nieuws. Veel kritische berichten over het hoe en wat en de lange wachtlijsten en diagnoses die uitgedeeld worden. Ik kan me zo voorstellen dat voor de mensen die zo knetterhard werken in de jeugdzorg al die uitdagingen niet heel stimulerend zijn. Werken vanuit je hart en uit verbinding wordt door dat raamwerk een hele uitdaging. Frustrerend voor al die hartmensen in de jeugdzorg die zo graag verschil willen en kunnen maken. Ik ben altijd op zoek naar manieren hoe we de druk op de jeugdzorg kunnen verminderen. Op die wachtlijsten staan namelijk ook jongeren die niet alleen daar een vorm van hulp gaan vinden. Jongeren hebben een mentor nodig. Iemand die voordoet hoe het moet. Verhalen vertelt over zijn of haar eigen puberteit. Vertelt over het vallen en opstaan waaruit het leven bestaat. Iemand die gelooft in hem/haar en talenten en passies ruimte geeft. Stap voor stap. En die mentoren die zijn overal. Dat kan een ouder zijn, maar dat hoeft en kan niet altijd. Dat kan de buurman zijn, een docent, een vriend van de familie, een voorbijganger in de trein, een coach zoals ik, maar ook jij kan dat zijn. Ook jij. Erger je al een tijdje aan die jongeren in het park? Koop een sixpack cola en zak chips en schuif aan. Zie je je buurjongen zich verstoppen in zijn kamer? Vraag of hij mee gaat wandelen. Zie je altijd dat meisje bij de bushalte onder die capuchon? Zeg eens gedag en maak een praatje. Blijf nieuwsgierig. Vele jongeren worstelen te lang alleen door waardoor ze uiteindelijk op die wachtlijsten komen. En die jongeren zijn niet direct probleemgevallen. Juist niet. Ze doen stilletjes hun ding. Totdat het niet meer gaat. In deze hectische wereld waarin we leven, waarin we vele malen meer online zijn dan ooit tevoren, lijken we te vergeten waar werkelijke verbinding om gaat. En als wij het vergeten, wat moeten die jongeren dan? Zij schreeuwen om contact , maar weten vaak niet hoe en wat. Zij hebben ons volwassenen nodig om die verbinding te maken en samen leren we het vast te houden. Madelon
Als ik me het goed herinner, heb ik ooit, vanaf mi Als ik me het goed herinner, heb ik ooit, vanaf mijn studentenkamer in Utrecht, een kaart met de Loesje tekst: “De puberteit duurt je hele leven lang” naar mijn vader gestuurd. Ik vond het supergrappig, ik vind het nog steeds heel grappig. Hij niet, maar stiekem toch wel denk ik. De puberteit duurt natuurlijk niet echt je hele leven lang, maar een onderdeel van de puberteit wel, namelijk het uitvinden van jezelf. Of je nu gelooft dat elk mens een bepaalde bestemming heeft of dat we die bestemming zelf bepalen, in de puberteit begint het schuren. Schuren tegen de wanden die voor je neergezet zijn om te kijken wat nog wel en niet werkt voor je. Schuren doet soms pijn. In de coachtrajecten met jongeren zocht ik eerder altijd naar het antwoord op de vraag: Wie ben je? Dat is veranderd. Ik vraag nu: Wie wil je zijn? Een vraag die veel meer mogelijkheden aan het licht brengt. Die nog meer vragen oproept over waarom ze dat dan willen, wat ze daarvoor nodig hebben én welke stappen ze gaan zetten om dit te realiseren. Maar ook wie ze bereid zijn teleur te stellen om te doen waar ze zich echt gelukkig bij voelen. Ouders, vrienden, docenten, ja schuren doet soms pijn. Deze vragen stel ik mezelf, als 39 jarige puber, ook nog steeds. De antwoorden blijken toch elk paar jaar net weer iets anders. Dat kan ook, want we leven in een wereld vol met mogelijkheden. Dus wat je nu wilt, is niet persé iets wat je straks ook nog wilt. Toch denken veel jongeren nog steeds dat hun keuze voor de rest van het leven is en dat benauwd enorm. Stel dat ze de verkeerde keuze maken? Ik heb zeker verkeerde keuzes gemaakt. Jij? Dus zie jij je zoon of dochter schuren, worstelen met een verkeerde keuze? Vertel je eigen verhaal. Leg uit hoe je schuldgevoel kan leren verdragen tijdens het maken van eigen keuzes. Dat het erbij hoort. Dat je het kent. “Welkom in het uitvinden van je eigen ik.”
Die telefoons... Gisterenavond keek ik "The Socia Die telefoons... Gisterenavond keek ik "The Social Dilemma" op Netflix. Een passende titel, want een dilemma is het. Het internet biedt eindeloze mogelijkheden, maar geeft ook grote uitdagingen. Ik vond het een indrukwekkende docu, misschien jij ook wel. Wat ik zelf merk in mijn werk is hoe groot de uitdaging van Social Media voor jongeren is. Nee, niet alleen voor jongeren, ook voor ons volwassenen. Ikzelf kwam na een offline week in april 2019 erachter welke invloed internet, social media en What's app op mijn eigen welbevinden had. Op de verbinding die ik had met mezelf en anderen. Wat het woord 'vriend' eigenlijk betekent na de komst van Facebook. Mijn relatie met al deze media veranderde en afgelopen zomer heb ik 6 jaar Facebook gewist. Ik post om mijn bedrijf zichtbaar te maken, maar privé is weer privé. Ik vind het een dilemma. Ik wil tijdens een intake eigenlijk zeggen: 'Zo lever je telefoon maar eens in voor 2 weken, kijken hoe jij je dan voelt'. Maar zo werkt het niet. En tja, deze tekst staat ook online tenslotte. Ik geloof in het gesprek hierover durven te voeren. Als ouders grenzen aan durven te geven. Als ouder aan je eigen regels houden. De grens tussen het nuttige en het energielekkende van internet en social media in beeld krijgen. Maar als je een sociaal brein hebt, wat zo is als je in de puberteit zit, is Social Media dan niet altijd nuttig? Lees verder in comments
Mama, mag ik van papa houden? Toen ik twaalf jaar Mama, mag ik van papa houden? Toen ik twaalf jaar was, inmiddels 27 jaar geleden, vertelde mijn moeder dat mijn vader die avond niet thuis zou komen. Ze hadden besloten uit elkaar te gaan. Voor mij kwam dat als een donderslag bij heldere hemel. Direct volgden de vragen: “Hoe heb ik dit niet kunnen merken? Wat hebben we verkeerd gedaan? Ligt het aan mij? Wat doet mijn vader mijn moeder aan?” Ik stond aan het begin van de puberteit en op het punt mij – zoals pubers dat horen te doen – los te maken van mijn ouders en op ontdekkingstocht te gaan.  Lees verder via link in bio.
In deze gekke tijden ontstaan ook nieuwe ideeën. In deze gekke tijden ontstaan ook nieuwe ideeën. In verband met de chaos van lesuitval van docenten ging ik in gesprek met de directeur van de basisschool van mijn dochter over het geven van workshops bij lesuitval. Vandaag was het zover. Op de valreep werd er gisteren gebeld. Groep 8 heeft vandaag geleerd hoe ze gedachtes kunnen gebruiken om te groeien! De workshop 'Je bent wat je denkt' was een succes! Heb jij ook uitdagingen op jouw school (in Zwolle) om lesuitval op te vangen? Ik kom met alle plezier een workshop geven. Mogelijkheden genoeg!
Het brein van jongeren is volop in ontwikkeling. Z Het brein van jongeren is volop in ontwikkeling. Zie het als een creatieve innovatie- en leermachine vooral gericht op nieuwe ervaringen en het aftasten van sociale contacten. Hun motivatie is dus ook gericht op deze nieuwe ervaringen en winst op sociaal vlak. Eigenlijk vragen ze zich dus (onbewust) af: Wat levert mij dit op? ( Leestip: Het sociale brein van Eveline Crone.) Het lukt jouw zoon bijvoorbeeld al 5 weken niet om zijn kamer op te ruimen, maar nu er vanavond een vriendin langskomt is het in een uur gelukt! Het excuus "Ja mam, ik heb nu eenmaal een puberbrein" gaat dus niet helemaal op. Als ze het nut van iets inzien, lukt het ineens allemaal wel. Maak het belangrijk en duik in het sociale brein van je zoon of dochter. Hoe maak ik dit aantrekkelijk zodat zijn/haar intrinsieke motivatie wordt aangesproken? Dat is natuurlijk ook een vraag die je kunt stellen. "Hoe maak ik het aantrekkelijk voor jou dat jij je was in de wasmand doet?" Als hij dan zelf niet met een oplossing komt, kun je zijn kleren altijd nog laten liggen. Een lege kledingkast en een stinkende hoop kleren wordt vanzelf urgent. Hopelijk. Kennis van het puberbrein is net zo nuttig als een gebruiksaanwijzing bij de radio in je nieuwe auto. Je kunt deze niet lezen en onderweg klooien en gefrustreerd raken, omdat je de juiste knopjes niet kan vinden, of je bent zo moedig om de gebruiksaanwijzing wel te lezen. Misschien net het verschil tussen verdwalen en op koers blijven.
Laat zien wat je zegt Moeder en dochter zitten Laat zien wat je zegt Moeder en dochter zitten tegenover mij en vertellen over hoe goed ze het ‘huiswerk’ hebben gedaan dat ik ze twee weken geleden heb meegegeven. En terecht dat ze trots zijn, ze zijn begonnen met praten en durven elkaar echte vragen te stellen. En dat levert bijzondere gesprekken op. Ze vertellen over één van de gesprekken. Het thema is “Teleurstelling”. Haar dochter vertelt haar hoe lastig het vindt om aan ieders verwachting te voldoen, omdat ze voelt dat ze iedereen teleurstelt. Hoe ze voelt dat haar moeder misschien ook teleurgesteld is. Na wat doorvragen komt boven tafel dat ze vooral steeds teleurgesteld is in zichzelf, dat ze voelt dat het nooit goed genoeg is. Haar moeder reageert emotioneel en moet erg huilen. Wat maakte dat haar moeder zo emotioneel werd? Haar eigen ouders hebben haar vaak verteld dat ze teleurgesteld in haar waren en dat vond ze vreselijk. Dat zou ze haar kinderen nooit aandoen. En nu voelt haar dochter dit toch, hoe kan dat! “Dus je wilt je dochter nooit het gevoel geven dat haar moeder  teleurgesteld is?” “Ja!” “Dus je wilt je dochter leren dat ze niet teleurgesteld hoeft te zijn in zichzelf? Omdat ze doet wat ze doet en dat altijd goed is?” “Ja!” “En dat heb je haar verteld, maar wat heb je haar laten zien?” “Wat bedoel je?” “Wat vertelden jouw tranen? Wat voelde jij in dat moment toen je besefte dat je haar niet kon behoeden van dat gevoel van teleurstelling? Wat voelde jij toen zelf?” “Ik voelde teleurstelling….” “In wie?” “In mezelf… Ik voelde dat ik gefaald had.” “En heb je dat? Ging het echt over jou?” “Nee….” Lees het hele verhaal via link in bio. 👆
Volgen op Instagram

Neem contact op

 

Ben je nieuwsgierig geworden? Neem dan contact met me op.

Neem contact op!

Madelonblok.nl © 2020 | Alle rechten voorbehouden.

Gemaakt door De Websmid