Jeugdhulp is overal

Jeugdhulp is overal
Je kunt er niet omheen, er is volop aandacht voor jeugdhulp in het nieuws. Vele negatieve berichten over het hoe en wat en de lange wachtlijsten en diagnoses die uitgedeeld worden.
Ik kan me zo voorstellen dat voor de mensen die zo knetterhard werken in de jeugdzorg al die negativiteit niet heel stimulerend is. Ik ben niet gebonden aan die diagnoses, protocollen en verantwoording en ik ben er dankbaar voor. Want werken vanuit je hart en uit verbinding wordt door dat raamwerk een hele uitdaging. Frustrerend voor al die hartmensen in de jeugdzorg die zo graag verschil willen en kunnen maken.
Afgelopen week las ik het boek ‘Uit huis” van Friso van Doesburg ( binnenkort ga ik hem interviewen) en het was wederom een bevestiging van iets waar ik zo in geloof. Namelijk dat jongeren een mentor nodig hebben in het leven. Iemand die voordoet hoe het moet en vertelt over het vallen en opstaan waaruit het leven bestaat. Iemand die gelooft in hem/haar en talenten en passies ruimte geeft. Stap voor stap.
En die mentoren die zijn overal. Dat kan een ouder zijn, maar dat hoeft en kan niet altijd zijn. Dat kan de buurman zijn, een docent, een vriend van de familie, een voorbijganger in de trein, een coach zoals ik, maar ook jij kan dat zijn. Ook jij.
Erger je al een tijdje aan die jongeren in het park? Koop een sixpack cola en zak chips en schuif aan.
Zie je je buurjongen zich verstoppen in zijn kamer? Vraag of hij mee gaat wandelen.
Zie je altijd dat meisje bij de bushalte onder die capuchon? Zeg eens gedag en maak een praatje. Blijf nieuwsgierig.
Vele jongeren worstelen te lang alleen door waardoor ze uiteindelijk op die wachtlijsten komen. En die jongeren zijn niet direct probleemgevallen. Juist niet. Ze doen stilletjes hun ding. Totdat het niet meer gaat.
In deze hectische wereld waarin we leven, waarin we vele malen meer online zijn dan ooit tevoren, lijken we te vergeten waar werkelijke verbinding om gaat. En als wij het vergeten, wat moeten die jongeren dan? Zij schreeuwen om contact , maar weten vaak niet hoe en wat. Zij hebben ons volwassenen nodig om die verbinding te maken en samen leren we het vast te houden. Samen.
In mijn beleving hebben vele vormen van therapie geen enkele zin als er geen sprake is van verbinding van mens tot mens.

Vecht voor die verbinding.

Madelon Blok